اهداف سفر ترامپ به پاریس

  دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا روز چهارشنبه و در آستانه روز ملی فرانسه و جشن باستیل و نیز یکصدمین سالگرد ورود نیروهای آمریکایی به جنگ جهانی اول، به پاریس سفر کرد تا با امانوئل مکرون همتای فرانسوی خود درباره موضوع سوریه و نیز مبارزه جهانی با تروریسم گفتگو کند. البته تعقیب چنین راهبردی با توجه به شرایطی که در سوریه در حال رقم خوردن است، همه اهداف ترامپ در سفر به فرانسه نیست. مسلما ترامپ با توجه به بروز شرایطی که در روابط اخیر این کشور  با فرانسه ایجاد شده است، اهداف مهمتری را در سفر به پاریس تعقیب می کند. واقعیت آن است که روابط پاریس - واشنگتن با حضور ترامپ در کاخ سفید و ماکرون در الیزه به روی موضوعات بین المللی و دو جانبه نظیر: تجارت و تغییرات آب و هوایی سرد و دچار تزلزل شده است.

    در این ارتباط و با توجه به ضرورت اتخاذ راهبرد مشترک فرانسه و آمریکا در مبارزه با داعش و سوریه مسلماً مواضع ماکرون موجب جرح و تعدیل مواضع ترامپ خواهد شد. چراکه ماکرون آنگونه که از نوع مواضع اعلامی او در قبال سوریه پیداست، بشار اسد را تنها فردی می داند که قادر خواهد بود سوریه را اداره کند و آن را از آشوب و بی نظمی مصون بدارد، لذا برای ماکرون استراتژی حمایت از اسد بر هر راهبرد و گزینه دیگری ترجیح دارد. این دیدگاه با توجه به تغییر راهبرد جدید آمریکا که در اساس با استراتژی تعلیق و تاخر صلح و فرصت سوزی در فرایند صلح سوریه همراست، در مقابل دیدگاه ترامپ قرار دارد. در واقع بینانه ترین شرایط نقش آمریکا در سوریه چیزی جز تضعیف محور مقاومت و واگرایی در ائتلاف ایران و روسیه نیست. در موضوع مبارزه با داعش نیز،تجربه وقایعی چون: حمله تروریستی شارلی ایبدو، واقعه نیس و گرفتاری های ناشی از وحشت کامیونیزم موجب تحکیم مواضع اعلامی و اعمالی ترامپ و ماکرون در مبارزه با داعش و گروه های تروریستی خواهد شد. به عبارت دیگر، جرح  و تعدیل مواضع ترامپ کمترین امتیازی است که ماکرون می تواند در قبال همراهی کردن او با خود در موضوع داعش و سوریه بگیرد.

   اما اهداف مهمتری که ترامپ در سفر به فرانسه  به دنبال آن است بیشتر رویکرد راهبردی دارد، به این معنی که دو کشور تلاش دارند که به هرگونه سوء تفاهم ها و سوء برداشت ها در قبال مواضع خود در روی موضوعات بین المللی پایان دهند. البته این سوء برداشت ها بیشتر به جهت نا آشنایی این دو در حیطه انجام مسئولیت های آنهاست. واقعیت آن است که هم ترامپ و هم ماکرون سیاست‌مدارانی تازه کارند به ویژه ترامپ که مشخص نیست  آینده محیط و فضای سیاسی آمریکا تا چه میزان قرار است شاهد رفتارهای گریز از مرکز او باشد؟ البته حساب ماکرون تا میزانی از حساب ترامپ جداست. ماکرون فردی لیبرال و در اساس متعهد به پرنسیب های دموکراسی است.مهمترین امتیاز ماکرون آن است که او خود را متعهد به پاسداست میراث گلیسم می داند و همچون  ژنرال دوگل، میتران و شیراک خواهان اروپای متحد در عصر  تسری امواج برگزیت است. با این همه ماکرون امیدوار است نقش فرانسه را در امور جهانی را افزایش دهد و ترامپ نیز که ظاهرا در بین رهبران جهان منزوی شده است،به یک دوست در خارج از کشور نیاز دارد.،لذا حضور و وجود ماکرون در الیزه پاسخی به این نیاز ترامپ است. از سوی دیگر، برای ماکرون این سفر فرصتی است تا از مسیر دیپلماسی نرم برای به دست آوردن اعتماد ترامپ و تحت تاثیر گذاشتن سیاست خارجه آمریکا که به گفته رهبران اروپایی هیچ مسیر روشنی ندارد، استفاده کند.محققا ذهنیت و ادراک ماکرون خواهد توانست روی مواضع ماکرون در قبول توافق آب‌و هوایی پاریس تاثیر گذار باشد و حتی موجب تغییر راهبرد ترامپ در این موضوع شود.

واقعیت آن است که باز احیای روابط ضرورت های دیپلماسی دو کشور است. حال در این شرایط باید منتظر بود که آیا سفر ترامپ خواهد توانست به تحکیم روابط دو کشور آنهم  بعد از یک شروع متزلزل  و البته طوفانی کمک کند؟