توصیه هایی به دکتر روحانی

دکتر حسن روحانی با آرای قابل توجه و معنا داری پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد و قرار است برای بار دوم سکان هدایت پاستور را بر عهده گیرد. این انتخاب معنادار نشانگر آن است که آن رسالتی را که دکتر روحانی به دوش گرفته است باید به سرانجام قابل قبولی برسد. در این ارتباط به نظر می رسد که برای به سرانجام رساندن رسالت خطیر خود مصون از برخی مخاطرات و کار افزایی های جریان رقیب نیست. بنابر این ضرورت دارد که در راستای ضروریات و اولویت های دور دوم صدارت در پاستور برخی از راهبرد های حمایتی را برای مصونیت از مخاطرات و پیش بردن برنامه ها بکار بندد.

در این ارتباط اولین نکته در خور توجه پیش روی دکتر روحانی در ارتباط با آرایی است که به سبد رای ایشان ریخته شده است. بدون تردید انتخاب دکتر روحانی آنهم با آن میزان از آرای ریخته شده به سبد رای ایشان به این معنا نیست که نوع عملکرد او در دور اول بی نقص بوده است. واقعیت آن است که رویکرد های دکتر روحانی هم همانند همه دولت های قبل مبرا از عیب نبود. مهمترین نشانه برای اثبات این ادعا هم میزان تقریبا قابل توجه آرایی بود که به سبد رقیب  ایشان ریخته شد.حال با مشارکت معنی داری که برای انتخاب او صورت گرفته است باید برای تداوم امید در رفع آن عیب ها و نقص های غیر قابل انکار تلاش کند.

نکته دیگری که توجه به آن برای دکتر روحانی ضروری است آن است که او نباید توجهی به حجم بالای انتقاداتی که این روز ها به او می شود، نشان دهد. شعارهای معترضان روز قدس  و همچنین هجو شعر نمای یک مداح در روز نماز عید فطر تازه‌ترین نشانه‌ها از حملات سازمان یافته مخالفان اوست  که از زمان کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری تا امروز فضای سیاسی ایران را به طور کامل تحت‌الشعاع خود قرار داده است. در این راستا سکوت می تواند بهترین پاسخ ممکن در قبال حملات این مخالفان باشد. دکتر روحانی باید بداند که این گونه حملات ناشی از عصبانیت ناشی از  واگذاری نتیجه و باخت بزرگ مخالفان او در انتخابات 29 اردبیهشت  است، لذا همنوایی آنها با سمفونی دشنام و توهین و همچنین عصبانیت انها را باید قابل درک بداند.

نکته در خور توجه دیگر دغدغه ای است که دکتر روحانی باید به مقوله اقتصاد نشان دهد، به این معنی که با راهبرد های جدیدی به اقتصاد بیمار کشور را سامان تازه ای دهد. شواهد و قراین نشان می دهد که مردم از وضعیت اقتصاد فعلی کشور رضایت ندارند. در این ارتباط مسئله تورم،رکود،بیکاری یک مشکل جدی و اساسی در عرصه اقتصاد است. به ویژه آنکه نرخ تورم با توجه اعلام جدید بانک مرکزی 2 رقمی شده است که منجر به کاهش قدرت خرید مردم شده است.

نکته با اهمیت دیگر در ارتباط با تشکیل کابینه ای است که بزودی قرار است او را در اجرای سیاست اعلامی یاری دهند. در این ارتباط دکتر روحانی باید دقت و وسواس لازم را در انتخاب ها به خرج دهد. این تاکید بر وسواس و دقت بدان جهت است که دور دوم صدارت او در پاستور دور سرنوشت سازی است و بدون تردید مقبولیت و مشروعیت سیاسی او در پی گیری و اجرایی سازی وعده ها رقم می خورد.واقعیت آن است که حاشیه سازی برخی از وزاری دور اول کابینه او کمتر از حاشیه سازی های مخالفان او نبود.حال ضرورت دارد که با انتخاب های درست و بیشتر به جهت جلوگیری از تکرار آن مصائب به آن حواشی پایان دهد.

اما مهمترین نکته استراتژیکی که نباید دکتر روحانی از آن غافل باشد تنظیم سیاست های اجرایی خود با سیاست های تفنینی و سیاست های قضایی و کلان کشور است. محققا این تنظیم به معنای عقب نشینی از برخی مواضع  دولت نیست و در نزد حامیان نمی تواند نشانه ای برای فرار از تحقق وعده ها باشد. حامیان دولت نیز می دانند که هر گونه اختلاف راهبرد با سیاست های تقنینی و قضایی و کلان کشور مسیر برنامه های دولت را ناهموار و با مشکل مواجه می سازد. برای نمونه ضرورتی ندارد که دکتر روحانی بخواهد به شیوه جدلی به محاجه و مخالفت با مراکز اصلی تصمیم گیری روی آورد. این محاجه موجب اتلاف وقت و به تحلیل رفتن انگیزه هایی است که او اجرای آن را به مردم نوید داده است. مسلم است که اصرار دکتر روحانی در روش محاجه دایره مخالفت ها را تنگ تر می کند و موجب تاخر در تحقق وعده ها و برنامه ها می شود.

بدون تردید در رهگذر کاربست این توصیه ها و هشدار هاست که دکتر روحانی می تواند به تاریخ سازی مورد نظر خود در سپر سیاست ایران دل بندد. بدیهی است که غفلت از آنها او را به سرنوشتی دچار می سازد که اساسا نمی تواند مایه مباهات در تاریخ سازی او باشد.