راه های پیش روی ایران در عبور از تحریم

    آنچه را که آمریکا در شرایط حاضر در قالب راهبرد تحریم انجام می دهد به معنای انعکاس بخشی از واقعیت ها و ضرورت های آمریکای عصر ترامپ در قبال ایران است. شواهد موجود نشان می دهند که  الگوی های رفتاری نامنعطف ایران در مقابل آمریکا و ستیز با فرادستی آن در ساختار نظام بین الملل علت اصلی اینگونه رفتار آمریکا در قبال ایران است. به واقع تعقیب راهبرد تحریم بدیهی ترین واکنشی است که آمریکا می تواند آن را به منظور محدودسازی قدرت راهبردی ایران و نفوذ فزاینده منطقه ای آن انجام دهد.

    از شواهد و نشانه ها پیداست که سمت و سو های چنین راهبردی با توجه به خط و نشان های راهبرد شناسان و تصمیم گیران کابینه ترامپ در حال گسترش است و با توجه به تحرکات راهبردی کنگره و کاخ سفید در آینده نیز شدت پیدا می کند. به کار گیری راهبرد تحریم از سوی آمریکا علیه ایران بیشتر بدان روست که سیاست محدودسازی ایران از طریق تحریم بیشتر از سایر گزینه ها برای تصمیم گیران و راهبردشناسان آمریکا مطلوبیت دارد، چراکه هر گزینه ای به غیر از راهبرد تحریم همراه با مخاطرات و محدودیت هایی است که هزینه های آمریکا را در مواجهه با ایران افزایش می دهد.

 نظر به تصاعد رفتار های ایذایی عصر ترامپ و نظر به آنکه کوچکترین نشانه ای از سازواری و اخلاق راهبردی در رفتار دیپلماتیک آمریکا در قبال ایران به چشم نمی خورد،ضروری و لازم است که ایران برای عبور از نظام تحریم ابتکارات راهبردی به دست گیرد، چراکه تداوم چنین شرایطی همراه با مخاطرات اقتصادی و حتی امنیتی برای ایران خواهد بود و سبب محدودیت و کاهش انگیزه ایران در همکاری های بین المللی خواهد شد.

   واقعیت های رفتار ترامپ و کنگره تحت تسلط جمهوری خواهان نشان می دهد که تصویب طرح تحریم بیشتر برجام را نشانه رفته است،با این هدف که برجام نقض شود و زمینه خروج آمریکا از برجام فراهم شود.محققا نقض برجام زمینه را برای سلسله تحرکات ایذایی آمریکا علیه ایران فراهم و شدت می بخشد. در این ارتباط یکی از راه‌های برخورد مناسب ایران رجوع به کمیته حقوقی اعضای 1+5 است با این هدف که در پرتو ارائه استدلال های حقوقی و سیاسی ثابت کند که نقض کننده ابتدایی برجام نیست. محققا با رجوع ایران به کمیته حقوقی اعضای 1+5 اشتباه بودن طرح جدید تحریم‌ها نشان داده خواهد شد. البته در عین حال باید عکس‌العمل‌های ایران به‌گونه‌ای باشد که بهانه به آمریکا ندهد تا ایران را متهم به نقض ابتدایی برجام کند، چراکه اکنون در کنگره آمریکا و همچنین همه اعضای کلیدی کاخ سفید به دنبال بهانه‌هایی هستند که ثابت کنند که ایران با رفتار های بی ثبات کننده نقض‌کننده ابتدایی برجام است.

    مسیر دیگر مقابله ایران با رفتار های آمریکا نزدیکی بیشتر با اتحادیه اروپاست.نزدیکی به اتحادیه اروپا بیانگر چندجانبه و بین المللی بودن برجام است و حق هرگونه تفسیر یکجانبه و بر خورد های خود سرانه را برای اعضا سلب می کند.در این ارتباط ایران می تواند با نزدیکی بیشتر به اتحادیه اروپا و فشار بر آن، آمریکا را بر ضرورت پایبندی به توافق و لزوم تجدیدنظر در مواضع خود نسبت به برجام متقاعد کند. این امر هم به معنای تعهد ایران نسبت به توافق و همچنین وجاهت قانونی و هنجارمند آن در نظام جهانی می شود.

اما مهمترین گزینه پیش روی ایران تلاش برای حرکت به سمت مجموعه هایی است که تحریم علیه آنها نیز وضع شده است. در این ارتباط ایران باید از هرگونه مقابله دو جانبه خود داری کند و خود را در فضای وسیع تری از همکاری هایی که تحریم ها علیه آنها وضع شده است، قرار دهد. واقعیت آن است که در شرایط حاضر تحریم آمریکا فقط علیه ایران نیست،بلکه این تحریم علیه روسیه نیز وضع شده است. بنابر این همکاری ایران و روسیه بیشترین کار آمدی را برای مقابله با تحریم آمریکا دارد و موجب بی اثر سازی رفتار های ایذایی آن خواهد شد.