قمار دو سر باخت قالیباف

کمتر کسی تصور می کرد که محمد باقر قالیباف بخواهد با کناره گیری و اعلام حمایت از حجه الاسلام رئیسی وداع زود هنگامی را با عرصه های رقابت های انتخابات ریاست جمهوری پیش رو داشته باشد. چراکه او با اعلام مواضع  و دور خیزی که تا قبل از کناره گیری از خود نشان داده بود، می خواست به طرفداران خود در جبهه اصول گرایان بگوید که می خواهد تا پایان بماند و به هر طریق ممکن دولت روحانی را  به تنها دولت تک دوره ای بعد از انقلاب کند. اما همه آن انگیزه ها و رغبت دیری نپایید و جای خود را به کناره گیری راهبردی و اعلام حمایت به رئیسی داد.

    ساده انگاری است که اگر کسی بخواهد همه علت کناره گیری قالیباف را در حمایت از رئیسی خلاصه  کند. تردیدی نیست که حمایت از رئیسی فقط یک علت است و همه آن نیست. بدون تردید بخشی از علت کنارگیری قالیباف در اتقافاتی ریشه دارد که در روز های اخیر ورق خورده است. در این ارتباط به نظر می رسد که کناره گیری او نه از سر میل باطنی بلکه بیشتر تحمیلی و تحت تاثیر سفارش اعاظم جریان اصول گرایی رقم خورده است. به این معنی که این کناره گیری هدفمند بتواند موازنه در انتخابات را به زیان و ضرر جریان اعتدال و دولت روحانی تغییر دهد. در این شرایط آنگونه که اصول گرایان خواهان آن هستند هدف فقط شکست روحانی است و در اساس فرقی هم نمی کند که پروژه شکست روحانی به دست رئیسی ورق می خورد یا قرار است که از مسیر حمایت قالیباف آنهم با کناره گیری ممکن شود.

 در سطحی دیگر ترس از تکرار شکست ها و ترس از ناکامی  در تحقق وعده ها و همچنین ناهمخوانی وعده ها با واقعیات، علت دیگر تصمیم قالیباف در این کناره گیری  زود هنگام است. در این ارتباط و با توجه به مجموع شواهد، سناریوی ترس از شکست بیشترین علت کناره گیری اوست. به واقع قالیباف با این کناره گیری در صدد آن بود که شکست دیگری را به کارنامه شکست های گذشته خود اضافه نکند. ضمن آنکه مناظره دوم و سوم نشان داد که چه شکست حتمی و قریب الوقوعی در انتظار اوست. به واقع این مناظرات مشروعیت او را مشخص کرد و نشان داد که سطح و وزن او در سپهر سیاست وقت حاضر ایران تا چه میزان مخدوش و تنزل یافته است.

 به هر تقدیر با هر هدف و نیتی که قالیباف کناره گیری کرد، او را باید قمار دو سر باخت این ماجرا دانست. در این قمار سیاست او هم بازی را به رقیب اصلی یعنی روحانی واگذار کرده است و هم به خود و مردم. چراکه آنگونه که قراین و اتفاقات زیر پوست انتخابات نشان می دهد،کناره گیری او هیچ کمکی به سبد رای رئیسی نمی کند بلکه از قضا موجب فرار و گسیل شدن رای به سبد روحانی می شود. این ادعا را می توان از سطح پایگاه اجتماعی قالیباف حدس زد. چراکه پایگاه و بدنه اجتماعی قالیباف از بیشتر جنبه ها قرابت و همسویی بیشتری به گفتمان روحانی دارند تا رئیسی. در قمار با خود و مردم نیز بازی قالیباف نشان داد که در دادن آن وعده ها و امید ها به زندگی خوب، چه زود هنگام و سخت دچار مسئولیت گریزی و فراموشی شده است. البته جدای از گفتمان اعتدال که برنده اصلی این بازی است، قمار قالیباف یک برنده دیگری نیز دارد و آن کسی نیست جز محمود احمدی نژاد که هم اینک خار چشم و استخوان در گلوی اصول گرایان  شده است و هم اوست که فارغ از مسئولیت شکست اصول گرایان و نیز به جهت گاف فاحش و شکست معنا دار قالیباف هم اینک با نفس مطمئنه و البته با خاطری آرام خنده و قهه مستانه سر می دهد و  نظاره گر  ماجرا و رویداد هاست.