میر سلیم روی دیگر قالیباف

   ساده انگاری است اگر کسانی بخواهند نقد میر سلیم علیه دولت را بی اهمیت بدانند.چنین الگویی بخشی از پروژه تخریب رقیب علیه دولت است. راز توفیق میر سلیم در دومین مناظره پرهیز از حاشیه پردازی بود و به جهت همین تعهدش به حاشیه پرهیزی و توجه به پرسش ها بود که توانست قالیباف را نیز به جهت همین حاشیه پردازی زیر نقد خود  بگیرد. این نوع کنش در فضای مناظره به معنای آن است که میر سلیم نسبت به سایر نامزد ها در جناح مخالفان دولت از برنامه بهتری برخوردار و حساب شده پا به عرصه انتخابات گذاشته است اما افکار عمومی به جهت شخصیت در حاشیه و یا همان فقد کاریزما، او را جدی نگرفته و بیشتر او را زنگ تفریح مناظره به حساب آورده است.

      در یک بررسی واقع بینانه باید گفت که نقد میر سلیم بابت برخی از راهبرد های دولت در سیاست داخلی و خارجی وارد بود و از آنجائیکه دولت بدون تدارک تئوری و نظری و بیشتر تحت تاثیری مناظره اول وارد مناظره دوم شد، فرصتی را برای او ایجاد کرد که بتواند هدفمند و بدون آنکه بخواهد برای رضایت قالیباف حرفی بزند، بر جریان دولت بتازد.

 واقعیتی است غیر قابل انکار که زمینه ی بخش اعظم اینگونه نقدها را خود دولت فراهم کرد. به رغم آنکه دولت می دانست که جریان رقیب با همه تلاش و تمهیداتش می خواهد پاستور را از چنگ جریان اعتدال در آورد، هیچگاه در بیان مشکلات و واقعیات شفاف سازی نکرد. حتی از رسانه ای کردن توفقیات خود باز ماند و کار را به جایی رساند که ثمره دولت و حاصل مجاهداتش در حل برخی از مشکلات به چشم مخالفان نیاید.

     تردیدی نیست که ضعف و تردید جناح دولت در پاسخ نقد ها در جریان مناظره دوم، تا میزانی موازنه را به نفع جریان مخالف دولت تغییر خواهد داد. در این ارتباط اگر چه میر سلیم شانسی برای ورود به پاستور ندارد، اما محققا آن کسی که بیش از همه از فرصت به وجود آمده استفاده خواهد کرد،قالیباف خواهد بود و او را آماده می کند که که در فرصت های بعدی  دستاورد های دولت را با هدف ناکامی اش آماج نقد و تخطئه قرار دهد.

البته باید گفت که غلبه حریف در راند دوم چیزی از مسئولیت های دولت برای تداوم حضور در پاستور نمی کاهد. مهمترین ابزاری را که دولت در این دست دارد آن است که بگوید،مسئولیت ایجاد این نقصان و ضعف ها با چه کسی است؟ دولت باید مسئول مانع تراشی و عصبانیت خود را بیشتر از قبل رسانه ای کند.دولت باید جفای نابرجامیان و رفتار های کارشکنانه دلواپسان را برای افکار عمومی واشکافی کند و  در مواجهه با مخالفان مثل خودشان برخورد کند و به یاد آورد که چگونه آن همه بی رسمی ها،هتک ها و ناممکن ها را آنهم در شرایط نابرابر تحمل کرده است؟